Blaski i cienie szafirowego szkła – czy jest lepsze od mineralnego?

Jak uzyskuje się szkło szafirowe?

Syntetyczne szkło szafirowe powstaje w 2000 stopniach Celsjusza, w wyniku obróbki termicznej tlenku glinu. Za sprawą wysokiej temperatury oraz ciśnienia, naturalny kolor szafiru uzyskuje przejrzystość na poziomie aż 85%! Odpowiedni rozmiar czy kształt otrzymuje się dzięki laserom lub diamentowym ostrzom.

Dlaczego warto wybrać zegarek ze szkłem szafirowym?

Przede wszystkim dla wspomnianej przejrzystości — spoglądając na zegarek, można odnieść wrażenie, że nic nie przykrywa tarczy, ma bowiem najlepsze właściwości optyczne. Szkło szafirowe jest bardzo twarde, dlatego niezwykle trudno jest je zarysować. Dzięki temu czasomierz przez długie lata zachowa swój elegancki wygląd, a funkcjonalność nie zostanie naruszona. Jest ono również odporne na duże wahania temperatury oraz silne rozpuszczalniki. Mało kto raczej korzysta z chemikaliów tego typu w zegarku, ale jeśli już się zdarzy — nie wpłynie to na jakość szkiełka.

W czym ustępuje szkłu mineralnemu?

Tak jak wspominaliśmy na początku, wszystko jest uzależnione od tego, jak będziemy użytkować nasz czasomierz. Ciężko bowiem wyobrazić sobie ekstremalne sporty bez szkody dla tradycyjnego szkła szafirowego (niezabezpieczonego w dodatkowy sposób, np. alpha żelem). Jest ono twarde, ale mało elastyczne. Istnieje więc ryzyko, iż mocniejszy upadek może je rozkruszyć. Odbudowanie zegarka może okazać się kosztowne, ale i pozyskiwanie szafiru nie należy do najtańszych.

Czy warto?

Oczywiście, że tak! Zegarek ze szkłem szafirowym jest gwarancją najwyższej jakości, które zostało przyjęte, niemal za standard w większości ze szwajcarskich marek oraz tych dedykowanych m.in. pilotom. Pokrywa się je wówczas dodatkową powłoką antyrefleksyjną, co czyni je jeszcze bardziej czytelnymi oraz cieszy oko charakterystycznym blaskiem. Korzystają z nich przede wszystkim tacy producenci jak: Atlantic, Adriatica, Roamer. Przeważnie klasyfikuje się je jako tzw. średnia i wyższa półka, ale tak prestiżowe czasomierze nie mogą opierać się na półproduktach.